De Clara Colour maakt gebruik van een kleurenscherm met elektronische inkt dat afkomstig is van E Ink. Schermen met elektronische inkt werken met behulp van bolletjes, of capsules, waarin witte en zwarte pigmenten zitten. De witgekleurde deeltjes zijn positief geladen, terwijl de zwartgekleurde deeltjes een negatieve lading hebben. De capsules zijn ingeklemd tussen twee rasters, met daaronder elektroden. Door een elektrode positief te laden worden, net als bij een magneet, de zwarte deeltjes aangetrokken en de witte deeltjes afgestoten. Die witte deeltjes komen boven in de capsule terecht en ervaar je als een 'witte pixel'.
De witte en zwarte deeltjes blijven vervolgens op hun plek zitten doordat de vloeistof in de capsule stroperig is. De enige manier om ze van hun plek te laten veranderen, is door de elektrode weer een positieve of negatieve lading te geven. Dat is een groot verschil ten opzichte van lcd's en oledschermen, die wel continu blijven verversen. Een scherm met elektronische inkt oogt daardoor rustiger en dat maakt het fijn om er boeken op te lezen.
Om kleuren te kunnen mengen, ligt er een kleurenfilter boven op de e-inkcapsules. Daarvoor zijn de kleuren rood, groen en blauw nodig. In de bovenstaande afbeelding is dat schematisch weergegeven. Op het moment dat er licht valt op een capsule die 'wit' is, zal die licht reflecteren, dat vervolgens gekleurd wordt door het kleurfilter dat erbovenop ligt. In de bovenstaande afbeelding worden dus rood en blauw licht gereflecteerd. Er wordt geen groen licht gereflecteerd, omdat de capsule in het e-inkpaneel op zwart staat en dus het invallende licht absorbeert. In dit voorbeeld is het aantal kleuren dat je kunt mengen, beperkt tot acht. Iedere kleur heeft immers twee staten: wit (aan) of zwart (uit) en 2x2x2 maakt 8.
De meeste schermen met elektronische inkt kunnen echter meer dan alleen zwart en wit weergeven. Door een fijner raster aan elektrodes onder de capsules te plaatsen kun je de witte en grijze pigmenten mengen, zoals in onderstaande afbeelding wordt getoond.
Afbeelding afkomstig van Wikipedia
In dit voorbeeld is de linker capsule wit en de rechter zwart, maar de middelste geeft een grijstint weer die halverwege zit. Dat komt doordat een van de twee elektroden onder de capsule een positieve lading heeft en de andere een negatieve. In het bovenstaande voorbeeld kun je drie tinten grijs maken: wit, zwart en 50 procent grijs. De meeste e-readers die op dit moment verkrijgbaar zijn, hebben schermen die zestien tinten grijs kunnen weergeven. Leg je daar een rgb-kleurenfilter overheen, zoals bij het Kaleido 3-scherm, dan kun je zestien tinten rood, groen en blauw maken. In totaal kom je dan op 16x16x16=4096 kleuren uit, die het scherm kan weergeven.
Pixeldichtheid
Het 6"-scherm in de Clara E-readers heeft een resolutie van 1072x1448 pixels, al spreekt ontwikkelaar E Ink liever van een dichtheid van 300ppi. Dat is een mooie resolutie, die op het 6"-scherm van de Clara een scherp beeld geeft. Het probleem met het mengen van kleuren is dat het ten koste gaat van je scherpte. Als je een rgb-kleurenfilter over de capsules heen legt, heb je voor rood, groen en blauw, drie capsules nodig. Die drie subpixels vormen dan een langwerpige pixel. Wil je een vierkante pixel maken, die lijkt op de gebruikelijke rgb-indeling van een lcd, dan heb je negen capsules nodig. Je resolutie gaat dan effectief naar ongeveer 357x483 pixels, oftewel 100ppi, met andere woorden: onleesbaar korrelig.
/i/2006656514.png?f=imagenormal "Kobo Clara Colour - Een kleurenscherm is niet altijd beter (3)")
E Ink Kaleido Plus (links) en E Ink Kaleido 3
Bij de Kaleido-schermen heeft E Ink daarom de kleurenfilters in een indeling gezet waarbij een 'pixel' uit verschillende capsules met kleurenfilters bestaat. De vorige generatie Kaleido Plus-schermen had de linksbovenstaande subpixelindeling. Bij het Kaleido 3-scherm is die indeling aangepast en is hij zoals rechtsboven geworden. Dat heeft als voordeel dat de pixeldichtheid ten opzichte van de zwart-witvariant slechts wordt gehalveerd, want in principe zitten rood, groen en blauw in een blokje van 2x2 capsules, waarmee het scherm alle kleuren kan mengen.
V.l.n.r: E Ink Carta 1200, E Ink Kaleido 3 en E Ink Kaleido Plus
Dat de e-reader kleuren kan weergeven, heeft verschillende nadelen. Om te beginnen is de laag met kleurfiltertjes zichtbaar. Hier heeft niet iedereen evenveel last van, maar je kunt bij de Clara Colour een diagonaal patroon zien, met name op plekken waar de e-reader wit moet weergeven. In de bovenstaande afbeelding is dat patroon duidelijk te zien doordat het effect met behulp van nabewerking versterkt is. Een kleine steekproef binnen de Tweakers-redactie leerde dat niet iedereen de diagonale lijnen evenzeer opmerkt of als storend ervaart.
Kobo Clara 2E (links) en Kobo Clara Colour
Een tweede nadeel van de laag kleurfilters is dat het scherm donkerder oogt. Schermen met elektronische inkt worden normaal gesproken door omgevingslicht verlicht. Er is geen backlight, zoals bij lcd's, maar licht weerkaatst erop, net als bij ieder ander voorwerp dat zelf geen lichtbron is. Ten opzichte van een zwart-witscherm heeft de Clara Colour de extra laag met kleurfilters en die absorbeert ook een beetje licht. Daardoor is het scherm minder goed afleesbaar dan een zwart-wit-e-reader in dezelfde omstandigheden. Dat 'probleem' is makkelijk op te lossen door de frontlight in te schakelen, waardoor het scherm wel weer duidelijk afleesbaar wordt. Dat zul je bij de Clara Colour dus eerder moeten doen dan bij de gewone Clara.
